เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่น่าประทับใจและสะเทือ นใจ เมื่อครูสาวได้เล่าเรื่องราวหลังจากที่ได้ไปส่งเด็กชายตะวันที่บ้าน ที่สวนปราง ต.คลองสระ เวลาประมาณ 4 โมงเย็น ซึ่งหลังจากที่ไปเยี่ยมบ้านของเด็กทั้ง 5 คนแล้ว ก็ได้เดินทางไปเยี่มบ้านของเด็กชายตะวันผู้นำทาง จึงได้เห็นสภาพทางเข้าบ้านรวมถึงวิถีชีวิตที่น่าสงสารเลยออกมาเผยบทสนทนาที่ได้พูดคุยกับพ่อแม่และเด็กชายตะวันประมาณว่า

ครูเมย์ บ้านตะวันอยู่ใกล้ไม่ค่ะ คำแรกที่ครู ผู้หญิง 2 คน กับรถเก๋งโหลดต่ำคู่ใจถาม

ตะวัน ครูครับ เดี๋ยวครูส่งผมที่ถนนราดปูนก็พอ รถครูต่ำมันขึ้นไม่ได้แน่ ถนนก็ลำบาก ขึ้นควนลงควนเลยครู ไกลอีก

ครูเจิน แล้วตะวันอยู่กับใคร

ตะวัน พ่อกับแม่ครับ

ครูเมย์ พ่อกับแม่ทำงานอะไร แล้วทำไมมาอยู่ในหุบเขาแบบนี้

ตะวัน พ่อกับแม่รับจ้างครับ มาอยู่บนนี้ไม่มีค่าเช่าบ้าน แต่ไม่มีไฟใช้ครับครู

ครูเมย์ ไฟเข้าไม่ถึงเหรอ

ตะวัน คนก่อนที่มาอยู่ เขาไม่จ่ายค่าไฟครับ เขาบอกแม่ว่าถ้าอยากใช้ไฟ ต้องเอาตังค์ไปจ่ายเกือบ 2,000 ครับ

ครูเมย์และครูเจิน เงียบกันไปพักหนึ่ง และเมื่อเราทั้ง 2 คน ตัดสินใจกันแล้วว่าไกลแค่ไหนต้องไปให้ถึง ให้เห็นกับตา ถึงจะลำบากก็ไม่กลัว

ตะวัน ถึงแล้วครับบ้านผม

ครูเมย์ สองข้างทางมีแค่ป่ากับภูเขา ไม่เห็นบ้านสักหลัง ฝนก็เริ่มตกหนัก

ตะวัน รถลงไม่ได้ครับ ต้องเดินเข้าไป บ้านไม่มีไฟ ครูกลับก่อนก็ได้ ไม่เป็นไรครับ

ครูเจิน ไป มาแล้วต้องไปให้ถึง เราสองคนเดินเท้าลงไป ลงเขา ขึ้นเขาทางลาดชัน ฝนตกโปรยๆต้องหลบหลีกทางที่ลื่นไหลจนถึงบ้านตะวัน

ครูเจิน ไม่มีใครอยู่เลยไปไหนกันหมด ขณะนั้นเวลา 18.20 น.

ครูเมย์ ทำไมแม่ไม่หาบ้านเช่าแถวๆ โรงเรียนละตะวัน

ตะวัน หาแล้วครับ 3 วันแล้ว ไม่มีบ้านว่างเลย ที่มีก็เดือนละ 2,000 - 3,000 บางวันแม่มีไม่ถึงร้อยครับครู

ครูเมย์ ตั้งใจเรียนนะตะวัน สักวันเราต้องมีในสิ่งที่เราไม่เคยมี เห้อ เด็กที่ตั้งใจเรียนหนังสือ โตขึ้นจะได้มีงานดีดีทำนะ

ตะวัน ก่อนเปิดเทอมแม่พาผมไปซื้อรองเท้ามีตังค์ไปไม่พอเห็นราคาแล้วก็แค่กลับบ้านครับ พูดพร้อมปล่อยโฮ เล่าเหตุการณ์ที่เจอออกมาด้วยความหดหู่ใจ

ครูเมย์ ได้เงินมาโรงเรียนวันละเท่าไหร่ตะวัน

ตะวัน 30-40 บาทครับครู บางวันก็

ครูเมย์ วันไหนไม่มีตังค์กินขนมมาเอาจากครูนะ

ครูเจิน เราไปรอแม่ที่รถครูดีกว่า น่าจะปลอดภัยด้วย

18.50 น. พ่อแม่ของตะวันกลับมาจากไปรับจ้างขึ้นตัดสะตอ ขับรถสวนทางกัน ความมีน้ำใจของพ่อส่งสะตอให้ครู พร้อมกับยิ้มแล้วบอกว่า ขอบคุณครับที่มาส่งตะวัน

เรื่องราวเหล่านี้สอนให้เรารู้ว่าเราเลือกเกิดไม่ได้แต่สิ่งที่จะทำให้เราก้าวเดินต่อไปข้างหน้าได้นั่น คือ โอกาส

โอกาสแรกที่ได้รับคือการเลี้ยงดู และส่งให้เรียนหนังสือจากผู้เป็นพ่อและแม่

โอกาสที่สองคือ ครูผู้เปรียบเสมือนพ่อแม่คนที่สองที่คอยให้ความรู้ สอนเรียน เขียน อ่าน ด้านการศึกษา

ส่วนโอกาสที่สาม มาจากความมานะ พย าย ามของเด็กชายตะวันผู้ซึ่งเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้

ทั้งนี้เป็นกำลังใจให้กับเด็กชายตะวัน ด้วยนะคะ ขอให้หนูเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน โตมาจะมีเงินซื้อของอย่างที่หนูตั้งใจไว้

ขอบคุณ ภิญญดา หิมวรรณวงษ์

เรียบเรียง siamtoday